Tjonge wat een jaar is dit aan het worden. Noem het rollercoaster of een achtbaan, we zitten allemaal in dezelfde attractie. Als we terugkijken op 31 december, is er een hele kermis aan emoties, regels, beperkingen, ziektes en protesten aan ons voorbij getrokken.
Wat me bijblijft is de intense beleving en de flexibiliteit die de meesten van ons bij zichzelf ontdekken. Dit jaar is er eentje om in te lijsten als het gaat om saamhorigheid, maar om snel te vergeten als het gaat om diezelfde saamhorigheid. Het constant veranderen en aanpassen aan de omstandigheden is iets waar je heel moe en moedeloos van kunt worden. Of zoals in mijn geval: ik word er heel energiek en strijdbaar van.
In de natuur is dat ook zo: eten of gegeten worden. De soort die zich het snelste aanpast aan de veranderende omstandigheden overleeft. Voor ons ondernemers en vakidioten bestaat die wetmatigheid ook. Creatief omgaan met de mogelijkheden is iets wat we vaktechnisch dagelijks doen. Iedere klant en iedere wens is anders, je maakt het mooiste haar van de wereld van de haardos waar jouw klant mee komt. Laten we een lichtpuntje zijn in donkere dagen. Hoe mooi is het om als haarstylist een constante factor te mogen zijn in het leven van jouw klant in een steeds veranderende wereld.
Laten we zoals Toon Hermans zegt in zijn gedicht: ‘er moeten mensen zijn…”
Er moeten mensen zijn die confetti strooien als het sneeuwt
Er moeten mensen zijn die sterren hangen in de mist
Er moeten mensen zijn die lente maken van gevallen bladeren
En touwtje springen langs de regenboog
Dus laten wij die mensen zijn die aandacht en liefde geven en een goed gevoel, door een constante stroom van creativiteit en passie. Laten we het dagelijkse leven kleur geven, luisteren naar mensen in eenzaamheid. Laten we een gezicht geven aan al die vergeten ouderen en alleenstaanden. Laten we de verbinding zijn tussen mensen die zichzelf in de spiegel durven aan te kijken, tussen mensen van verschillende etnische achtergronden en geloofsovertuigingen.
Want één ding hebben we gemeen: we zijn mensen met dezelfde behoeftes en we zitten in dezelfde mallemolen van het leven. Laten we vieren op 31 december dat we dit jaar kunnen afsluiten en hoopvol kunnen beginnen aan een fonkelnieuw jaar, ook al eindigen we dit jaar met een lockdown. In gedachten proost ik met jullie om 12 uur ’s nachts, boven in het reuzenrad, en denk ik aan mensen zoals jij en ik die het verschil willen maken voor die ander. Strooi ook confetti tussen de sneeuwvlokken en laten we dansen in de regen, ook als de band al lang naar huis is. Want zulke mensen moeten er zijn.
Liefs Jeannette
#ermoetenmensenzijn #confettitussendesneeuwvlokken
